Onze reiservaring met diabetes

Yes, een weekje vakantie! Ook wij trokken er deze zomer met ons gezinnetje op uit: ik (Stefanie), mijn echtgenoot Nick, onze zoon Cédric en ons dochtertje Haley. Een beetje quality-time, een gezellig reisje, het klonk héérlijk maar… waar zouden we kunnen heen gaan? Last minute tripjes zijn helemaal niet zo simpel met een spelbreker zoals diabetes. Gelukkig weten we al heel goed hoe we ervoor moeten zorgen dat diabetes ons leven niet bepaalt!

We nemen je graag mee op een reis door onze ervaring!

VOORBEREIDINGEN EN ORGANISATIE

We begonnen met het overlopen van al onze opties: voor welke locatie zouden we kiezen, met welk vervoersmiddel zouden we gaan én welke activiteiten wilden we graag doen? We kwamen samen tot het besluit dat een vliegvakantie voor ons op dat moment een no-go was. We hadden te veel papieren en info nodig van ons diabetesteam. De volgende optie op ons lijstje? Een autovakantie. Ja, dat zagen we helemaal zitten!

We hadden natuurlijk niet echt veel zin om heel lang te rijden, dus we kozen voor een dichtbij-huis-vakantie. Onze eindbestemming? De Ardennen – het mooiste en groenste stukje van heel België. We keken er met z’n allen naar uit en we telden ongeduldig de dagen af tot we ein-de-lijk konden vertrekken!

Meteen inpakken en wegwezen? Niet helemaal… Er komt heel wat kijken bij een reisje met een diabetes warrior. Ik begon meteen met het maken van lijstjes: wat hadden we allemaal nodig? Wat was het allerbelangrijkste dat we zeker niet mochten vergeten? Of course, Cédric zijn diabetesmateriaal en zijn insuline.

Hij koos ook zelf een tasje uit om mee te nemen: de Powered By Insulin tas en een Frio koeltasje voor tijdens de autorit. Papieren en info van ons diabetesteam en Medtronic? Check, je weet maar nooit wanneer het allemaal van pas komt!

Alle diabetes musthaves stonden alvast in grote letters op het lijstje. Wat verder nog? Oh ja, kledij, zwemgerief en misschien iets om te eten? Geen slecht idee!

KLAAR VOOR VERTREK

Op de dag van vertrek checkte ik nog even voor de zekerheid of we alles wel hadden ingepakt. Dubbel. Nick verklaart me vaak gek, voor hoeveel keer ik alles nakijk, maar je weet maar nooit! We waren ondertussen allemaal al redelijk zenuwachtig. Wat was het spannend om nog eens een weekje op vakantie te gaan… Alles was klaar voor vertrek en wij ook. Na 2 uurtjes rijden kwamen we aan bij de glamping: wat mooi!

De week voordat we vertrokken, waren we nog op consultatie geweest in het ziekenhuis en daar kregen we eindelijk – na héél lang zeuren – de nieuwe sensor: de Guardian 4. Wat een groot verschil met de sensor die Cédric daar voor had: met de Guardian 3 moesten we 2 keer per dag vingerprikken en met de nieuwe Guardian 4 enkel maar bij de opstart van de sensor. Cédric was natuurlijk door het dolle heen en hij kon het bijna niet geloven dat hij maar 1 keer per week meer zou moeten vingerprikken!

DE EERSTE DAGEN

Door de zenuwen en de spanning van ons reisje, stonden Cédric zijn bloedwaarden de eerste dag hoog. Abnormaal was het zeker niet, maar we moesten toch even zijn infuusset en insuline vervangen na 5 dagen. Normaal gezien moet dit pas na 7 dagen, maar door de warmte kan het altijd wel eens gebeuren dat het een beetje vroeger moet.

De eerste dagen van ons reisje zijn we gewoon lekker relaxed op de glampingsite gebleven. We hebben gespeeld in de nabije beek, in de speeltuin en we hebben nieuwe vrienden gemaakt. We zijn ook naar een rivier getrokken waar we konden zwemmen en kajakken. Tijdens de wateractiviteiten hebben we wel even Cédric zijn pomp afgekoppeld en erna merkten we dat zijn waarden ook een beetje hoger lagen omdat hij even geen insuline had binnengekregen.

We vonden het zwemmen en kajakken in de rivier wel heel leuk en we hebben ontzettend genoten van de rust op het water!

ER IS ER EENTJE JARIG

Als kers op de taart (die snap je zo meteen wel ), hadden we ook nog iets te vieren tijdens onze vakantie! Onze lieve diabetes warrior Cédric werd 9 jaar. Hij mocht van ons dan ook de hele dag kiezen wat we zouden doen én eten. Uiteraard – hoe kon het ook anders – koos hij voor kriekentaart. Lekker!

We begonnen de dag met een bezoekje naar een zoo in de buurt. De laatste meters van de wandeling door de dierentuin, werden voor Cédric toch redelijk zwaar. Door alle fysieke inspanning, kreeg hij ook nog eens een hypo. Hij nam meteen 2 druivensuikertjes, maar hij voelde geen effect. Nog eens 2 druivensuikertjes later, voelde hij zich nog steeds niet beter. Dan nam hij er nog een paar en uiteindelijk gingen zijn bloedwaarden terug omhoog. Ondertussen kwamen we aan in het restaurant, waar we met z’n allen genoten van een lekkere spaghetti. Daarna lieten we de kids nog wat spelen in de speeltuin en als afsluiter mochten ze nog iets leuks kiezen in het souvenirwinkeltje. Dan trokken we terug naar de glampingsite.

Om 15u was het tijd voor Cédric z’n favoriete gebak: de overheerlijke kriekentaart! Als avondeten koos onze jarige voor pizza (what else!), dus we gingen op zoek naar een goede pizzeria in de buurt. Pizza is – zoals jullie waarschijnlijk wel weten – heel erg moeilijk om in te schatten qua koolhydraten. De laatste tijd lukte het wel steeds beter en beter om dit te doen. Een pizza is ongeveer 90 koolhydraten, maar we geven vooraf maar 45 koolhydraten in omdat Cédric meestal de helft niet op krijgt. Als hij klaar is met eten, geven we pas de rest in.

We hadden tijdens de vakantie trouwens nog iets om te vieren: het feit dat we al 8 vingertjes hadden gered van het vingerprikken, dankzij de nieuwe sensor. De minder pijnlijke vingers, vond Cédric in elk geval al een fantastisch verjaardagscadeau!

BIJNA TERUG NAAR HUIS

Nog één laatste uitje en dan zat onze vakantie erop. We kozen ervoor om naar het Eurospace Center te gaan, het leek wel een wandeling op de maan en op Mars. Tijdens ons reisje leerden we ook nog iets supercools kennen dat we nog nooit eerder hadden gezien: een pizza automaat! Even een keuze maken, betalen en nog geen 3 minuten later hadden de kids een overheerlijke pizza Hawaï. Wat vonden ze dat fantastisch – en wij eigenlijk stiekem ook!

Op de laatste avond van onze vakantie, begaf de sensor het na 5 dagen. Jammer! De maandagochtend hebben we dan nog even de sensor verlengd, zodat we weer voor een aantal dagen verder konden.

Dan was het tijd om terug naar huis te vertrekken… Onze conclusie? We hebben genoten van een superleuke reis met weinig problemen, weinig hypo’s én vooral weinig vingerprikken. Op naar de volgende vakantie!